Σέρνω την ψυχή μου σ’ ένα κόσμο που αναστενάζει απ’ την οδύνη. Την οδύνη που…

Ο μεθυσμένος λάτρης της Μπουρζουαζίας. Δούκας και προστάτης των όμορφων παιδιών με τα γυμνά μπούτια…

αν τυφλωθώ δε θα μπορώ να βρω το σπίτι μου όμως χρειάζομαι μόνο ένα μάτι…

Το καλοκαίρι νιώθω σαν κατσαρίδα που οσφραίνεται με δυσκολία, για να βρει το φαγητό της,…

  Βρίσκομαι ανάπηρος και μικροσκοπικός πάνω σε μια γιγάντια καρέκλα τριγύρω όλες οι γυναίκες φαντάζονται…

στοιχηματίζω στο τσούρμο που έχει μαζευτεί στην πιλωτή της πολυκατοικίας. στοιχηματίζω στον πιο δυνατό τον…

Τα μάτια της φυλλωσιάς δακρύζουν και απ’το χώμα αναβλύζει πράσινο υγρό. Το τοπίο γεμίζει ασφυκτικά…