Αν βγάλεις τον κόσμο μας από την πρίζα
Έχει τελειώσει το παραμύθι του ανθρώπινου γένους

Διεγείρεις τη φορά της άρνησής μου
και σπας την πλάκα σου με τις κουρασμένες μου εγκεφαλικές συνάψεις.

η τέχνη θα επιβιώσει, εγώ όχι.

όμως μην ακούσω πάλι μαλακίες,

είναι τυχαίο που με βλέπεις Κυριακές;
είναι τυχαίο που με βλέπεις στο σκοτάδι;

Δε γράφεται με κρύα τα χέρια – με την ακουστική του θανάτου στο προσκήνιο δε…