Διεγείρεις τη φορά της άρνησής μου
και σπας την πλάκα σου με τις κουρασμένες μου εγκεφαλικές συνάψεις.

η τέχνη θα επιβιώσει, εγώ όχι.

όμως μην ακούσω πάλι μαλακίες,

είναι τυχαίο που με βλέπεις Κυριακές;
είναι τυχαίο που με βλέπεις στο σκοτάδι;

Δε γράφεται με κρύα τα χέρια – με την ακουστική του θανάτου στο προσκήνιο δε…

Κλαίω, είμαι δαρμένο σκυλί
έχω φυτέψει καρότα παντού
στον κόσμο και περιμένω να