Καμιά φορά, τα δάκρυα αρκούν για να με πνίξουν. Και το οξυγόνο, δε νομίζεις πως…

χτύπα το χτικιό μέχρι να το ξεράσω μόνη χτύπα με στο λαιμό μου είμαστε μια…

μπουτάρει κάθε πρωί ανασφαλής μπουκάρει κάθε πρωί ανασφαλής καφές, οδύνη, αγκύλωση. πρώτος πελάτης από νωρίς…

Γέμισα χώματα το στόμα μου Και με το σάλιο μου έφτιαξα λάσπη Την έφτυσα κάτω…

Έκλεισε το τηλέφωνο πατώντας όπως πάντα -σχεδόν εμμονικά- ξανά και ξανά το πλήκτρο ακύρωσης κλήσης.…

Διανύουμε το τελευταίο πέρασμα – θα αναλυθούμε στο κόκκινο φως μιας ανεμογεννήτριας στο σκοτάδι –…

Δεκέμβρης μήνας, σκοτείνιαζε το πάρκο από νωρίς, στη Γρανάδα που χόρταινες με δυο μόλις μπύρες…