όταν ήταν 20 χρονών
ο Έλον Μασκ
αγόρασε το πρώτο του διαστημόπλοιο,
όταν ενηλικιώθηκε
ο Στιβ Τζομπς
είχε ήδη τη μεγαλύτερη αλυσίδα με ξυστά και λόττο
σε όλο το γαλαξία, ο Χιου Χέφνερ, ο
Άλμπερτ Χόφμαν και ο Μπιλ Γκειτς
διοικούσαν στρατεύματα
στην Ανδρομέδα
από τα γεννοφάσκια τους:
και εγώ να, αυτός είμαι, είμαι 30
είμαι αυτός που μεθάει με 2 μπύρες και
κόβει το χέρι του ανοίγοντας μια κονσέρβα μοσχάρι
/ ή πιάνοντας απότομα ένα φύλλο χαρτί,
δεν είμαι κάποιο σπάνιο είδος: μαζεύω
σκουπίδια βδομάδας
πριν κουβαληθώ επιτέλους
απ’ τη μυρωδιά για να τα πετάξω
σχεδόν με το ζόρι / σχεδόν σαν όμηρος.
Ένας άνεμος που φυσάει για να ξυπνήσει το τέρας
του παραμυθιού /
είμαστε φίλε μου, αρκετά ανήθικοι, άτυχοι
θλιβεροί και μέτριοι
για να βρούμε την χαρά που μας λείπει
στην επιτυχία, πολύ λίγοι
για να πετύχουμε νωρίς, για να είμαστε
το επόμενο θαύμα αυτού του κόσμου.
Ξέχνα όλα λοιπόν, δε θα λάμψουμε ποτέ.
Επόμενος στόχος:
η καταστροφή.
Φώντας Φ. x Σκοτάδι Άγνωστο
Μπολ Φυστίκια 