Όπως κι εγώ (Ιώ. Τ.)

Απ’ όταν ένιωσα
Πρώτη φορά στη ζωή μου
Σα στυμμένη λεμονόκουπα
-Δεν πάει πολύς καιρός-
Έκοψα τελείως το στυμμένο λεμόνι
Εγώ που χωρίς λεμόνι δεν έπινα το ποτό μου
Που το αγαπημένο μου γλυκό ήταν η λεμονόπιτα
Που σε όλα τα φαγητά πάντα το παράκανα
Ποιά εγώ πλέον να νιώθω απέχθεια
Και όχι μόνο αυτό αλλά
Τόση αηδία και αποστροφή νιώθω προς τα στυμμένα λεμόνια
Που δεν μπορώ ούτε και να σερβίρω ποτά με στυμμένο λεμόνι ή φαγητά με λεμόνι
Έτσι οι πελάτες μου πίνουν με το ζόρι
Τα ποτά τους σκέτα
Και τρώνε τη μπριζόλα στεγνή
Όπως κι εγώ
Που από ξυνή έγινα σκέτη
Άδεια
Μα ακόμα και στις στυμμένες λεμονόκουπες
Τα κουκούτσια παραμένουν στη θέση τους
Πρόσεχε λοιπόν
Μη σου κάτσουν
Στο λαιμό