6.
Είναι τ’ Αγίου Σεβαστιανού
είμαστε μαζί
τα χείλη σου φιλησανε τα χείλη μου
και τα χέρια σου
με μαστίγωσαν
με φιμωσαν
τα χέρια σου άφησαν τη σάρκα μου γυμνή
στο ασύλληπτο του πόνου
σαν παιδί ορφανό από μητέρα
7.
Μαζεύω πληγές
αγγίζοντας σε με την άκρη των δακτύλων
το κορμί μου γέμισε ρωγμές
μάζεψα όσες πιο πολλές μπορούσα
Η ανάγκη εν τέλει είναι πιο ισοπεδωτική
από τη θέληση
8.
Ο δεσμός του με το χαμό
γίνηκε χάσμα βαθύ
κι εκείνος
στο σκοτάδι έσβησε σιωπηλά
9.
Χτες ελπίδα
Σήμερα σιωπή
Αύριο στάχτες
10.
Χαμηλώνει το βλέμμα του
το βήμα σέρνει
Μεγαλώνει
Έτσι μεγαλώνει
Πέτρινος
Μπολ Φυστίκια 