Κατάλαβα.
Ήρθες για λίγο.
Δεν είναι ανάγκη να το πεις, φαίνεται.
Απ’ τον τρόπο που με φιλάς, που με κρατάς.
Το άτιμο το “για λίγο”, βγάζει μάτι.
Όμως πες μου.
Πώς να δοθώ στη στιγμή ολόκληρος;
Πώς να αισθανθώ, αφού θα φύγεις;
Τι να σου δείξω, πώς να σ’ αγγίξω;
Το δικό σου “λίγο” με το δικό μου,
έχουν διαφορετική χρονική διάρκεια.
Κατάλαβα.
Δεν επιμένω.
Όμως πες μου,
αφού φύγεις,
ποιον θεό να προσκυνήσω που σ’ έπλασε;