03:03 (Χαρά Γιαννούλα)

Έχω για δεδομένα τα χέρια και τα πόδια μου.
Τη σκέψη μου, τα μάτια μου και την αναπνοή μου.
Κατάκτηση αρκετή για το γνώθι σαυτόν.
Γεννήματα ελεύθερα, εαυτού αποκαμένου.
Γελούνε με τα μάταια σαν βρεθούν με απαντήσεις.
Πρώην ανυπεράσπιστοι με πετρωμένα χέρια.
Δεν συμφωνείς απόλυτα, μα νιώθεις τα αδρανή.
Παγίδα έκλαμψης η κάθε μία παύση.
Στη μάθανε για φόβο την μονή σου εκδοχή.
Κι ειν η εξάρτηση ανθρώπινη, νόθο παιδί του εγώ.
Λες και δεν ζήλεψε κάνεις της ευτυχίας τα γρήγορα.
Αναζητώ λίγη σιωπή στων υπάρξεων τα βλέμματα.
Δεν πιστεύω σε τίποτα που φοβάται τα τέλματα.