Δε θα φτάσουμε ποτέ
οι μέρες μας θα λιγοστεύουν.
Κάποτε θα κινήσουμε: ένα υδάτινο
φράγμα
θα μας αποτρέψει.
Δε θα φτάσουμε ποτέ.
Πίνοντας κρασί στις γραμμές των τραίνων.
Έπειτα θα κινήσουμε: ο εχθρός
με τη μορφή ενός κύκνου
θα μας σταματήσει.
Δε θα φτάσουμε ποτέ·
τα μαύρα μάτια του ήλιου
θα στάζουν.
Και όπως η προδοσία ή ο θάνατος
τα σκυλιά μας θα τρέχουν στους αγρούς.
Και μεις από πίσω
με φανάρια κάτω απ’ τον νυχτερινό ουρανό
– θα χαθούμε.
Και δε θα φτάσουμε ποτέ.
Οι λίμνες παγώνουν
τα χελιδόνια
είναι το ύστατο σύνορο.
Μπολ Φυστίκια 