Σ’ αγαπώ
Μα όχι όπως αγαπάνε
Κάθε φορά που μου συστήνεσαι
Κάνω ψέματα
Πως -δεν- σε ξέρω
Σου δίνω το χέρι
Πολύ ρομαντισμό
Μια ιδέα μεταμοντερνισμό
Κι έναν έρπη
(όποιον θες εσύ)
Κάποια βράδια
Εκεί που ριζώνουμε
Βγαίνει ένας ήλιος
(Πράγμα ά-γνωστο σ’ αυτήν την πόλη)
Και μας καίει τα μάτια
Δικός μας είναι (;)
Βάζω τα γυαλιά μου
Και δεν ρωτάω
Μερικά πράγματα καλύτερα να μην τα ξέρεις!
Είμαι φυλλοβόλο
Άμεσα αναλώσιμη
Έρημη
κι ακούνητη
Θα φύγω από δω!
Εσύ πατάς γερά στη γη
Κι οι ρίζες σου επαναφορτιζόμενες
Πολυταξιδεμένος
Έριξα μια ευχή στον πάτο του πηγαδιού
Κατά το έθιμο
Εις τους αιώνας των αιώνων θα σπαμάρουμε
Όχι με λέξεις όμως
Εσύ ξέρεις από γλώσσες
Η δικιά μου μάλλιασε
Και δεν αρθρώνει καλά
Δεν βρίσκω και την εγγύηση
(Τι να πεις;)
Να κυνηγιόμαστε από πλατεία σε πλατεία
Από πόλη σε πόλη
Από story σε story
Κι η απόσταση μεταξύ μας
1 εκατοστό αιωνιότητας
Μπολ Φυστίκια 