είναι τυχαίο που με βλέπεις Κυριακές;
είναι τυχαίο που με βλέπεις στο σκοτάδι;
το ψαλίδι κόβει τα περιττά
για αυτό καλό είναι να σε κουρεύει πάντοτε φίλος
το πιο γελοίο είναι να το παίζω πια άνετος
απέναντι στην αθωότητα
ενώ η αόρατη φλέβα του μετώπου μου
είναι έτοιμη να εκραγεί
οι φίλοι μου παίζουν έξω αριστερά
και εγώ απλά τους φέρνω τα νερά
χωρίς να καταλαβαίνω και πολλά
απ’ όσα λένε
και ακόμη λιγότερα από όσα δεν λένε.
ένας άγριος αμανές ξεκινάει
από το Άλφα του Κένταυρου
φτάνει στο Κομπανί και την Ροχάβα
και εγώ ακόμα προσπαθώ να μάθω
πως επιβιώνουν τα κλεφτρόνια.
Μπολ Φυστίκια 