Θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου, είπες
και εγώ σου απάντησα
πως δε θα τα καταφέρεις ποτέ.
Καθώς με κοιτάς
ένα πλάσμα γεννιέται απ’ τα κομμάτι που σκοπεύεις να τινάξεις στον αέρα
κι είσαι εσύ το πλάσμα
αλλά εκείνο είναι κάτι άλλο
γιατί εσύ είσαι óμορφος κι αυτó άσχημο
γιατί εσύ είσαι καλοντυμένος κι αυτó φοράει κουρέλια
γιατί εσύ είσαι χαμογελαστóς κι αυτó κλαίει
αφήνοντας να φανούν τα στραβά του δóντια.
Καίω την παράδοση κι ας μην καίγεται
Καίω τα βιβλία κι ας μην καίγονται
Καίω εσένα κι ας μη μπορείς να καείς
Και φωτίζω τον κóσμο.
Ησυχία
και έπειτα
Ο νυχτερινóς μου παρείσακτος βάζει τις φωνές.
Θέλω να σκοτώσω τον εαυτó μου, είπες
και εγώ σου απάντησα
πως δε θα τα καταφέρεις ποτέ.
σκίτσο: Μαίρη Λωρίτη
