Οικειότητα (Ιώ. Τ.)

Στο μυαλό μου
η οικειότητα
έχει μυρωδιά κι αμηχανία
είναι οξεία
δεν είναι δημόσια
και σίγουρα δεν είναι καθώς πρέπει
δεν έχει καθαριότητα αλλά έχει βρωμιά
κι έχει μια άγρια ομορφιά
σαν να περπάτησε ξυπόλητη
την λεωφόρο
από την μία άκρη της πόλης ως την άλλη
θέλω να διασχίσω αυτόν τον δρόμο
να καούν τα πέλματά μου
να μπορώ να είμαι εγώ
ακόμα και με εσένα χωρίς
κι όταν σου λέω «ρε»
ή όταν σε βρίζω
ή όταν σε προσβάλλω με το γάντι
κι αντιδράς από μακριά
με μια συγκατάβαση πια
και με μεγάλη δόση μαύρου χιούμορ
κι όταν με βάζεις στην θέση μου
κι όταν καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω με έναν στίχο του Άσιμου
ή του Καρβέλα
κι αυτό ρε μαλάκα
οικειότητα είναι