Αναρωτιούνται, σπάνε τα κεφάλια τους
σπάνε τα κεφάλια μας
πως θα σωθούμε
πως θα γλυτώσουμε
μετά τη μεγάλη έκρηξη
μετά την κόκκινη θάλασσα
μετά τη γέννηση των βουνών που θα στραφούν εναντίον μας.
Λέω, είναι προφήτες ψεύτικοι
που διαβάζουν και μιλάνε μόνο στη δική τους γλώσσα.
Λέω, είναι προφήτες ψεύτικοι
που τρώνε και πίνουν μόνο τα δικά τους φαγητά.
Κι οι αδερφές μου, που είναι όλες τους γεννημένες
με ένα δερμάτινο γάντι και με μια πυρηνική βόμβα
μες στο μουνί τους. Οι αδερφές μου, που είναι όλες τους πεθαμένες
με μια φυσαρμόνικα ανάμεσα στα δόντια τους
με τα χέρια τους αιωνίως να επισκευάζουν το παλιό ρολόι
κι οι αδερφές μου
που γνώρισαν μόνο φτώχεια, οδύνη και χίλια χρόνια ανησυχίας
δεν έχουν ανάγκη να σωθούν
γιατί έχουν ήδη σωθεί
δεν έχουν ανάγκη να σωθούν
γιατί έχουν ήδη σωθεί
δεν έχουν ανάγκη να σωθούν
γιατί έχουν ήδη σωθεί.
Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους.
σκίτσο: Μαίρη Λωρίτη
Μπολ Φυστίκια 