Δύο αθλητές πετούν απ’ την μια πλευρά της ψυχής μου στην άλλη
ρίχνοντας φωνές και γέλια για τη ζωή:
και δεν ξέρω τα ονόματα τους. Kαι στην άδεια μου ψυχή
ακούω πάντα
την ταλάντευση της ακροβατικής κούνιας. Δύο
αθλητές πετούν απ’ τη μια πλευρά της ψυχής μου στην άλλη
χαρούμενοι που είναι τόσο άδεια.
Και ακούω·
ακούω τους ήχους του διαστήματος,
ξανά και ξανά
το τρίξιμο της εναέριας κούνιας
ξανά και ξανά
Μια απρόσωπη γυναίκα τραγουδά, στέκοντας όρθια
στη ψυχή μου,
μια απρόσωπη γυναίκα στην ψυχή μου,
κατάκοιτη στο πάτωμα,
ψυχή μου,
ψυχή μου: και επαναλαμβάνω αυτή τη λέξη,
χωρίς να ξέρω, όπως ένα παιδί που καλεί τη μητέρα του στο φως,
με μπερδεμένους ήχους και με δάκρυα,
ή για να φανεί απλώς
ότι δεν έχει νόημα.
Ψυχή μου. Ψυχή μου.
Είναι σαν σκληρή γη που την καταπατούν
δίχως να το βλέπουν
άλογα και καρότσες και πόδια και όντα
που δεν υπάρχουν και που απ’ τα μάτια τους
το αίμα μου ρέει σήμερα
χθες
αύριο.
Ακέφαλα όντα που θα τραγουδήσουν στον τάφο μου
ένα ακατανόητο τραγούδι.
Και θα χωρίσουν τα οστά της ψυχής μου. Ψυχή μου.
Ψυχή μου.
Ο νεκρός αδελφός μου καπνίζει ένα τσιγάρο
δίπλα μου.
μετάφραση: Σίλουαν Κ.
Μπολ Φυστίκια 