Νωθρότητα στην τελευταία γωνία της αυγής
διασχίζω την διαστολή των δευτερολέπτων
όπως ο προσκυνητής που διασχίζει την έρημο των ωκεανών –
ένα χαλυβουργείο εκρύγνει τ’ αστέρια της Ανδρομέδας
βιαστικό να κοιμηθεί
και το ουρλιαχτό του καπνού διανέμεται
απ’ τα πνευμόνια των βιομηχανιών
μέχρι την όξινη βροχή που χτυπά την Μαδρίτη/
αστραπή βυθισμένη στη ρώσικη ρουλέτα
αυξάνοντας τη σκόνη που ρυτιδώνει
υπεριώδεις σκιές κρυμμένες
στο νεφέλωμα αυτής της αίθουσας όπου έχει εγκατασταθεί η σχιζοφρένεια
γλιστρώντας ανάμεσα στους νευρώνες μου
που γίνεται μια κάμπια στο νωτιαίο μυελό
από αυτόν τον ιστό που ονομάζεται αϋπνία, αϋπνία!
παγιδευμένοι στα δίχτυα της
o ήχος των αιχμηρών σταγόνων
πέφτει σαν ένα άδειο βήμα στην πέτρα
η μοναξιά που απελπίζει τα πάντα στο μονοπάτι της: ως ορυχείο
όλα σε αυτό το παράλληλο σύμπαν
σ’ έναν ανεμοστρόβιλο καθρεφτών που οδηγεί στο διάστημα//
οι θολωτοί θρόμβοι της κρύπτης στην οποία ήμουν κάποτε παιδί
όπου έφερα τα κακάδια του πατέρα μου/ καρκίνο του γαλαξία με τις ηλιακές πόρτες
και οι πάνθηρες με μάτια από διαμάντια
προς το τέλος αυτής της νύχτας-κρατήρα
ένα ιριδίζον καρουζέλ στο οποίο με περιμένει
μια χούφτα σφήκες για να με συντρίψει:
εναντίον της εκατόμβης που τυλίγεται στο σκοτάδι.
μετάφραση: Σίλουαν Κ.
Μπολ Φυστίκια 