μέσα
σε αγριόχορτα
πέτρες
και χώματα
χωμένοι
καταδικασμένοι
να διασχίζουμε
το αιώνιο φαρμακείο
της νύχτας
και να ανακαλύπτουμε
κάθε φορά
πως τα μαγικά τετράδια
που μας υποσχέθηκαν
είναι μια απάτη
καλοστημένη
για να μας κάνει να κουβαλάμε
ξανά και ξανά
καμένα δάχτυλα
και μαύρα χέρια
και μαύρους λαιμούς
και μαύρα όπλα.
Μόνη ελπίδα διαφυγής: Να σε ξαναδώ
προτού οι γλάροι κράξουν τρεις φορές στα γερμανέζικα
προτού τα αεροπλάνα του εχθρού φτιάξουν φωλιές
πάνω από τα κρεβάτια των πιο ηλίθιων απ’ τους αδερφούς μου.
μέσα σε αγριόχορτα
και πέτρες και χώματα
χωμένοι
καταδικασμένοι
πρώτα να χωριστούμε και έπειτα
να γνωριστούμε απ’ την αρχή.
δύο χιλιάδες ώρες
νύχτα και διπλά ουίσκι
στην υγειά του Στάλιν και του Μωάμεθ.
Το φως απ’ τις λάμπες
αρκετά λιγοστό
για να θυμίζει
πως δεν ξέρω τι κάνω εδώ
και πως μου λείπεις.
Μπολ Φυστίκια 