Το αφρόλουτρο μυρίζει σύκο
θα ξεκινήσω να τρώω
απ’ το πόδι,
χιλιάδες πόδια απόσταση
φτιάχνουν ουτοπίες
για ‘σενα και για ‘μενα,
πάντα κάτι χάνεις σε κάθε ταξίδι,
απλώς σε κάποια άλλη εκδοχή
είναι τραίνο ή πλοίο,
άλλοτε το ίδιο το ταξίδι
μα
αυτήν τη φορά
ολόκληρο αυτό το σύμπαν: εμείς,
θα μείνει στο συρτάρι
τώρα γνωρίζεις ότι όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον σου -εγώ δεν στο κρύβω-
κι έχω χάσει ήδη χρόνια, λεφτά, την καλή μου διάθεση
κατούρησα πριν φύγω τρεις φορές
μια στη λεκάνη
μια στο κρεβάτι
μια πάνω μου
πήρα μαζί μου έναν δίσκο,
ένα δικό μου βιβλίο
κι ένα καινούριο κινητό:
έσπασα 4 μέσα σε 3 χρόνια,
καλά το δικό σου -τι ωραίο το χέρι σου-
καλά τα δικά μου -κι οι κλείδες μου από κάτω-
του ξένου ανθρώπου τι μου ‘φταίγε;
με τι να το παρομοιάσω να μην ντρέπομαι;
ωστόσο, οτιδήποτε δικό σου ζωντανό θέλω να το πειράξω -δεν στο κρύβω-
τα παιδιά σου, την μάνα σου, τα παιδικά σου χρόνια,
τις Κυριακές σου, το πάρκο σου,
κάθε φορά που μπαίνει το κτελ στην Αθήνα
έφτασε πάλι η ώρα να φύγω
κι είναι το αναπάντεχο που με ταράζει
εντούτοις ξέρω πολύ καλή ορθογραφία
το αναμμένο γράφεται με δύο μι και όμικρον αναμένω μ’ ένα μι και ωμέγα -και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος-
σου αφιερώνω αυτούς τους στίχους
κι αυτό το λογοπαίγνιο
ελπίζω να ‘χεις ο,τι θες από υλικά αγαθά
αφρόλουτρο, κινητό, ουροσυλλέκτη
τα αντικείμενα -γνώμη μου-
είναι ανώτερα των εννοιών που τα περιβάλλουν
Μπολ Φυστίκια 