Πάντα είχα μια ασυνήθιστη σχέση με το χρόνο.
Όταν πέρασες απ’ το σπίτι μου κι άκουσες γέλια,
ήμουν εγώ που του λεγα αστεία.
Κι όταν μοσχομύριζε ο δρόμος,
του έφτιαχνα ότι πιο νόστιμο.
Κι εκείνη τη φορά που μ’ άκουσες να βρίζω,
εγώ ήμουν, που προσπαθούσα να κυριαρχήσω.
Πάντα είχα μια ασυνήθιστη σχέση με το χρόνο.
Τον στήνω στα τέσσερα και του βιάζω τα τικ – τακ.
Γιατί τον νίκησα!
Μ’ ακούς;
Τον ξέσκισα.
Εκείνο το βράδυ που ήρθε να με πάρει Εκείνος,
εγώ γύρισα πίσω.
Τον νίκησα.
Δεν τον καλοπιάνω πια.
Δεν του μιλώ για σένα.
Δεν έχω την ανάγκη κανενός.
Είστε όλοι δείκτες.
Όλοι αριθμοί του ίδιου ρολογιού.
Αυτή είναι αγάπη μου η σχέση μου με το χρόνο.