Χλωμή Μισέλ (Ραγκ)

η πατρίδα μας το Τζόουνσταουν αγαπητέ
αν και δεν γουστάρουμε Kool Aid
μες το υδροκυάνιο μας
είμαστε τα κλεφτρόνια
των καλοκαιρινών σου διακοπών
και τα εγκαύματα στο μπούτι της Σπυριδούλας
άναψε ένα κερί
για μας
και την πουτάνα
την μνήμη που σε απατά

αλίμονο, δεν υπήρξαμε ποτέ ανθρώπινα όντα
αυτά πεθαίνουν
και βαριούνται
και ζηλεύουν
και πίνουν κρασί
και συνθέτουν ηλίθια παζλ
και τηλεφωνούν
και κλαίνε
και ζορίζονται
και φορούν αποσμητικά και κολόνιες
τα ερείπια δεν μιλάνε
δεν πειράζουν
δεν νοιάζονται για εισαγωγές
δεν κλείνονται σε αχυρώνες
δεν παρακολουθούν
δεν τρέχουν
δεν έχουν όμορφα νύχια
ούτε τα φωνάζουν Μισέλ

αλίμονο, μας εξαπάτησαν
και θα μείνουμε για πάντα
στο κατάστρωμα του χλωμού σκάφους
να μας χώνουν στις αγγαρείες