Την κρέμα συλλογίζομαι χλωμή, κιτρινισμένη
με κανέλα ραντισμένη
ζαχαροπλαστικής.
Την σαντιγί κοιτάζω την χιλιοχτυπημένη.
Κρέμα αγαπημένη
της καφεδοκοπτικής.
Την Φιλαδέλφεια φαντάζομαι εντέχνως αλειμμένη
σε σάρκα ξαναμμένη
ηλιακής οργής.
Και μια κρεμούλα της νυχτός τα πάντα υπομένει
για μια διατηρημένη
κυρία περιωπής.
Κι ακόμη συλλογίζομαι μια αλλιώτικη κρέμα,
με υπεριστορική έννοια
και άχρονη διαδρομή.
Μια κρέμα της αργκό, βγαλμένη από το αίμα
που στης ζωής το ρέμα
εισάγει μια αλλαγή.
Μπολ Φυστίκια 