Πορεύεσαι με την αρρώστια σου και γω με την δική μου –
η δική σου είναι μακρινή,

Η ιστορία αυτή πρέπει να ξεκινήσει σε κάποια απομονωμένη γωνιά ενός μεγάλου κι αχανούς δάσους,…

με σκυμμένο το κεφάλι
προχωρώ κάτω απ’ τη γλώσσα
του κόκκινο λύκου.

Θα μας φορτώνουν σε σακούλες – χαράζοντας
μια αχτίδα στο σώμα του ουρανού

Έχω για δεδομένα τα χέρια και τα πόδια μου.
Τη σκέψη μου, τα μάτια μου και την αναπνοή μου.