Σκηνή από το Attenberg της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη
Να τεντώσουμε τις γλώσσες μας μέχρι την άκρη του ματιού. Αν τα σώματα είναι παιδιά…
Μαλλιά από στάχυ. Ε; Νύχια από ρόδες λεωφορείου που υποφέρει με όλους αυτούς τους βλάκες…
Εμείς στο σπίτι μας δεν είχαμε ποτέ πορσελάνες -μας έλειπε η αριστοκρατική καταγωγή- ή μάλλον…
Ήταν απογευματάκι προς βράδυ και καθώς ο Χρήστος γύριζε, ως συνήθως με το μετρό, σπίτι…
Ανάμεσα στο «η ομορφιά σου με εξουθενώνει» και στο «απόψε θα γαμηθώ με τον τάδε»…
Η μυρωδιά από ιδρωμένα ρούχα δεν ήταν καλότυχη στο σπίτι της Της ξετύλιξε την κόλαση…
